''ප්‍රේමය වනාහි සියල්ලන්ගේ හදවත් තුළ ලැගුම් ගන්නා,
විටක යතාර්ථයෙන් ඔබ්බට ගිය ,,,
අවිහිංසක බලාපොරොත්තු ආශාවන් පොදි බැඳගත් සිහින මායාවක්....... තවත් විටක සැබෑවටම බලාපොරොත්තු සුන්නද්දුවිලි කරන
හදවත් කලම්බවවන පිටට නොපෙනෙන
මහා යුද්දයක්...''
සිතිවිලි වලින් ලෝකයක් මවන මේ තරුණ, මදි වියේ පමණක් නොව මහලු වූ හදවත් පවා ආශාවෙන් සොයන ප්‍රේමයේ ඉච්චාභන්ගත්වයෙන් උපදින විරහවෙන් එදා පටන් අද දක්වාම සාහිත්‍ය ලෝකයට එකතු වූ අපුරු නිර්මාණ ලෝක ඉතිහාසය තුළ කොපමනනම් බිහි වී ඇත්ද... හදවතට දැනෙන සොඳුරුතම සිතිවිලි සමුදාය මහා ශෝකයක් බවට නිර්මාණය වූ විට, තමා සතු අත්දැකීම් ලොවට හඩ නගා කියන්න වරම් නැති විරාහකයින් තමන්ගේ සිතට නගුනාවූ දුක නිර්මාණයන් බවට පත කරන්නේ දැඩි වූ ආයාසයකිම්ම නොවේද? එවං විට සාර්ථක සාහිත්‍ය ලෝකයාගේ රස වින්දනය උදෙසා කළා ලෝකයේ දොරටු අභියස මං පෙත් තැනීම අරුමයක්ද?..........
මට ඔයාව ලබුනයින් පස්සේ මම හිටියේ හරිම සතුටින්... ඔයත් එහෙමයි... මට අමතක කරන්න බැහැ ඒ ගෙවුණු අතීතය.. ඔයාට අමතකද.. ඔය සුරත් අල්ලං මල් විසිරුණු පාර දිගේ පින්නට තෙමි තෙමි අපේම ලෝකෙක හරිම සතුටින් ගිය හැටි... මට තවම දැනෙන්නේ මගේ රත්තරන් මොහොතකට කලින් මගෙත් එක්ක ඒ ගමන ගියා වගේ.. සත්තමයි.. ඔයා දැන් කොහේ ඉන්නවද කියල මම දන්නේ නැහැ. ඔය හිතනවා ඇති මම ඔයාගේ ලෝකෙන් සමු අරන් කියලා.. නැහැ. මම තවමත් ජීවත් වෙන්නේ ඔයා පිට කරපු හුස්මෙන්... මම කතා කරන්නේ ලෝකයත් එක්ක ඔයා මට මුමුණපු වචන වලින්... මම තවමත් හිනා වෙන්නේ ඔයාගේ හිනාවෙන්... මම ලෝකයක් දකින්නේ ඔයාගේ ඇස් වලින්..අපිදෙන්නා එකතු වුනු දා පටන් ඒ ගෙවුණු අතීතයේ හැම තත්පරයක්ම මට මේ මොහොතේ වගේම මතකයි..
සමහර විට කවම දාකවත් ඔයාමගේ ලගට එන්නේ නැති වෙයි...
කමක් නැහැ... මං දවසක අන්තිම ගමන ගියාම එදාටත් මං තනි වෙයි.. මගේ රත්තරන් හදවතගෙන් මම ඉල්ලන්නේ මෙච්චරයි... එදාටවත් මගේ ලගට ඇවිත් ඉන්නවද... මම තරහක් නැහැ අවේ නැතත්...ඒත් ඔයා ඉන්නවනම්... මගේ මතු භවයට වත් සතුටක් එකතු වෙයි..
තම පෙම්වතිය තමාගෙන් ඈතට පියමන් කර බොහෝ කාලයක් ගෙවුනද.... තවමත් තමාගේ හදවත පෙම් කරන්නේ ඇයට... ඇයගෙන් කිසිම දෙයක් නොඉල්ලන තරමට අසරණ වූ පෙම්වතා ඇයගෙන් ඉල්ලන්නේ... තමාගේ මරණින් පසුව හෝ තමා ගේ අබියසට එන ලෙසින් ය..ලේකකයා ශ්‍රාවකයාට හිතන්න බොහෝ දේ තිළිණ කොට ගීත රසයක් මුසු කොට නිර්මාණය ඉදිරි පත කරයි.. සැබෑවටම හිමි නොවන තම පෙම්වතිය පිලිබඳ හදවතින් ආදරය කරන තරුණයකුගේ හදවතක් තුල කැකැරෙන දුක පද ගණනාවකට සීමා කරමින් විරහවේ යතාර්ථය පසක් කර දීමට උත්සහ ගෙන තිබේ..සැබෑවටම ලෝකය තුල කෙතරම් වූ තරුණ තරුණියන් මෙවන් දුකකට හසු වී අත්ද... ඒ සියල්ලන්ගේම මතකයන් ආවර්ජනය කරමින්... සැබෑවටම හිතන්න ඉඩ දී.. ලාකේය ගීත ලෝකයට ඉදිරිපත් කල මෙම නිර්මාණය තවත් අපුර්විත වන්නේ කරුණාරත්න දිවුල්ගනයන්ගේ අපුර්විත වූ ගායනයෙන් බැව් අවසාන මතක් කරලීම මනාය..
0 comments:
Post a Comment