 |
| bs creations |
දහසක් මල් මැද විකසිත රෝස මලකට පෙම් බඳින
සොඳුරු බිඟු වෙකු... තමා සන්තක රෝස මල පර වෙන්න නොදී
නිහඬව රොන් උරා බොන ..සෙනෙහසේ නාමයෙන්
අවිහිංසක අත්තටු සලමින්... ඒ වටා දඟ කරමින් දවටන
ආල රැඟුම් කොතෙකුත් මේ ලොව ඇත්ද?.....
විරහවෙන් ස්වයං පෝෂිත කළා නිර්මාණ ලොවේ.. විරහවෙන් ඔබ්බට ගිය වන්දනීය ප්‍රේම වෘතාන්තයන් කනට ඇහෙන්නේ බොහෝම කලතුරකින්ම නොවේද?.... මගේ පෙම මගෙන් ඇතට ඉහිල ගිහින් යන අරුත් කළා නිර්මාණයන්ගෙන් අත නොහැරෙන තරමටම....විරහව කලාව මංගල කටයුත්තක් හෝ ගිවිසගෙන් වත් ද?.....
කෙතරම්නම් අපුරුද .... ප්‍රේමයේ වින්දනය අහන් ඉන්න දකින්න තියේ නම්... එසේ නොවන්නට දකින සොබා දහමෙන් ඇහෙන්නෙම් වෙන වී යෑම් පිලිබඳම වන්නේ කුමන අරුමයක් කරණ කොට ගෙනද ?....සබැ ලෙන්ගතු කම විඳින ඇත්තෝ මෙහි අරුමය නොපවසන්නේ මන්ද.... එහෙත් නැතිනම් අපේ සිත් වල කාලකන්නි කමට හොයන්නෙම විරහවද...
මං මගේ පණටත් වඩා ඔයාට ආදරෙයි...... කොපමණ නම් පෙම්වතුන් පෙම්වතියන් නිතරම පවසන වචන කිහිපයක්... ඊට පරි භාහිරව මේ වචන වල අරුත් නංවන්න හැකිනම් කාට හෝ.... ඔහු හෝ ඇය තම ආදරය කෙසේනම් විග්‍රහා කරයිද... කෙසේනම් අරුත් දනවයි ද.... මං පොන්චි කාලේ පහු වෙනකොට මගේ හිතේ සුන්දර සිතුවිලි පටන් ගත්ත.... මට තේරුමක් නම් නැහැ...ඒත් පහු වෙනකොට මට තේරුණා.... මගේ හිතේ පෙම් සිතුවිලි හට ගන්නා බවක්.. මට පෙම්වතියන් කිහිප දෙනෙක් හිටියා.. මම ඔවුන් සමග පෙම් කළා.. ඒ කාලය හරිම ලස්සනයි.. මම හිතුවේ ආදරේ කියන්නේ ඒ අපුර්වත්වයට කියලා....
අවන්කවම මම හිතුවේ නැහැ. ඊටත් වැඩ දෙයක් ආදරේ තියනවා කියලා... ම්ම්ම්ම්..... අනෙක් අයට වගේ නෙමේ... මට ඔයා එක්ක ජීවත් වෙනකොට මම ජීවත් වෙන බව දැනුනා... ඒක මෙහෙමයි කියලා මට කියන්න බැහැ...නමුත් ඔබේ සිනා ළඟ සිත නැවතුනු දා... මට දැනෙන්න පටන් ගත්තා....මොනවද?... මම දන්නේ නැහැ.. මට හිතා ගන්නත් බැහැ... ඇත්තටම... ඒක සිහින පාරාදීසයක් වගේ....
කොපමණ මල් වල ලස්සන දැක්කත්..... මට දැනුයි වැටහෙන්නේ.... මම ආදරේ කරන බව... ඔයාගේ ඇස ළඟ නැවතුනු මම.... ඔයාගේ ප්‍රේමණීය වචන වලින් සවන් පත් පිනවන මට ..... දැන් බොහෝම ලස්සනට තේරෙනවා.... මම දැන් දන්නවා..... ආදරය කියන්නේ මොකද්ද කියලා.... මේ ලෝ තලේ ඉන්න හැමෝම කියන මේ ප්‍රේමය මොකද්ද කියලා.... මම ඔයාගෙන් ඉගෙන ගත්තා..... මම ආදරෙයි...
මගේ හිතේ ඔයා ගැන තියන අපුර්විත ඒ ලෙන්ගතු කම ගැන මට ඉතිහාසයේ පෙම් වතුන්ගෙන් උපහැරණ දෙන්න බැහැ.... මොකද මම ඕන තරම් කවි ලිව්වා... ගීත ලිව්වා.. සියල්ලන්ටම ආදර වන්තයින් උපමා කළා...මට දැන් වට හෙනවා... මට කාටවත් අපේ ලෙන්ගතු කම උපමා කරන්න වරම නැහැ... ඔය ඇස් ළඟ නතර වුනු මම.... ඔය වචන වලට නැවතුනු මම ඒ හැමෝටම වඩා පෙම්වතෙක් හැටියට.... හද සන්තර්ර්පනයෙන් සෙනෙහස දෝර ගලනවා වගේ මට දැන් දැනෙන්නේ...
මේ විශ්වය පුරාවටම කොතරන්නම් තාරුකා ඇත්ද.... ඒ තරමටම මගේ හදවතේ දන පෙම් සිතුවිලි බොහොමයි... ඉතින් මන කොච්චර වාසනාවන්තද... මගේ ප්‍රේමය දන මට තියනවා... මට කියා ගන්න බැහැ ඒ නිම් නොවූ සතුට.... සදහටම මම ඔයා ළඟ නතර වුනේ ඒ හන්ද.....
"රත්තරනේ... අහන්නනම් එපා මීට පස්සේ ඇයි මට මෙච්චර ආදරේ කියලා හොඳේ....."
ආදරයේ සුන්දරත්වය වන්දනීය තෝතැන්නක් ලෙසින් ජීවිතයට සතුට එක්වුණු එක් තරුණයකු තම පෙම්වතියගෙන් ලද ප්‍රශ්නයට දුන් පිළිතුර කෙතරම්නම් අපුරුද... ඒ ලෙන්ගතු කම ඔහුට කෙලසකනම් දැනෙනවාද යන්න මේ සාර්ථක නිර්මාණයේ සුන්දර හඬින් ගුවනට මුසුවන විට පෙම් වතුන්ට දැනෙන හැගීමෙම්ම ඔබටම අවසරයි... janaka wickramasinghe යන් ගයන මේ ගීතය කොතරම නම් අපුරුද නැද්ද යන වගට........ සිතන්නට......අවසරයි ඔබට.......
buddhika sandaruwan senanayake.......
0 comments:
Post a Comment